Sposoby Komunikowania Się.

Lekcja 7

Temat: Sposoby Komunikowania Się.

1. SMS

SMS (ang. Short Message Service) – usługa przesyłania krótkich wiadomości tekstowych w cyfrowych sieciach telefonii komórkowej. Usługa ta jest wprowadzana także do sieci telefonii stacjonarnej.

SMS wysyła się pod numer abonenta sieci telefonii komórkowej lub stacjonarnej. Wszystkie produkowane obecnie telefony komórkowe i niektóre telefony używane w sieciach stacjonarnych umożliwiają zarówno odbieranie, jak i wysyłanie tego typu wiadomości. Maksymalna długość pojedynczej wiadomości (potocznie również określanej skrótem SMS) wynosi 160 znaków 7-bitowych, 140 znaków 8-bitowych lub 70 znaków 16-bitowych). Jednak w przypadku niektórych telefonów mogą być one dłuższe dzięki technologii CSMS – do ponad 900 znaków (przed wysłaniem zostają podzielone na kilka krótszych wiadomości, a telefon odbiorcy powinien je z powrotem scalić w jedną wiadomość).

Krótkie wiadomości tekstowe są też wykorzystywane w celu uzyskania informacji z serwisów informacyjnych. Pod numer takiego serwisu wysyła się wiadomość z krótkim zapytaniem, a po chwili otrzymuje się wiadomość zwrotną.

SMS A Internet

Zaznacza się coraz ściślejsza integracja pomiędzy SMS-ami a internetem. Istnieje wiele różnego rodzaju tzw. internetowych bramek SMS, z których można wysyłać SMS-y płatne lub bezpłatne – te ostatnie na ogół „wzbogacane” są reklamami czy zachętą do odpowiedzi za pomocą płatnego już SMS-u.

Niektórzy operatorzy oferują możliwość wysyłania SMS z poziomu klienta poczty elektronicznej, np. aby wysłać SMS do abonenta polskiej sieci Plus wystarczy wysłać maila pod adres +48XXXXXXXXX@text.plusgsm.pl, gdzie XXXXXXXXX jest numerem telefonu. Możliwe jest także wysyłanie wiadomości w odwrotną stronę – w tym celu operatorzy udostępniają specjalny numer, pod który należy wysyłać SMS-y w ściśle określonym formacie. 

2. MMS

Multimedia Messaging Service (MMS) – rozszerzenie funkcji SMS i EMS o możliwość przesyłania multimediów takich jak grafika, animacje, wideoklipy, dźwięki itp. Pierwotnie MMS zaplanowany został jako usługa dla telefonii trzeciej generacji (UMTS), której jednak wprowadzenie było odwlekane w czasie, więc producenci wprowadzili tę opcję już wcześniej (określana jest jako technologia 2,5G). Obecnie prawie każdy nowy telefon posiada funkcję MMS.

MMS, w przeciwieństwie do EMS i Smart Messaging nie jest bezpośrednim rozwinięciem SMS, opierającym się na odpowiednio zakodowanych wiadomościach tekstowych. MMS polega na technologii pakietowej transmisji danych GPRS. Pakiety danych są transmitowane do centrum wiadomości multimedialnych, a stamtąd, dzięki usługom pochodnym od WAP Push, do telefonu odbiorcy.

Maksymalna wielkość MMS mogłaby być nieograniczona. Większość operatorów rozszerzyła ograniczenie do 300 KB dla pojedynczej wiadomości - tyle ile maksymalnie mogą obsłużyć terminale. Na początku istnienia usługi użytkownicy zwykle płacili wyższe opłaty już za wiadomości powyżej 100 KB. Obecnie stawka za wysłanie MMSa jest stała bez względu na jego rozmiar.

Wewnątrz MMS może znaleźć się tekst zakodowany w Unikodzie w Wersji UTF-8 o ilościach dochodzących do tysięcy znaków (zwykły SMS pozwala na przesłanie 140 bajtów, co umożliwia wysłanie w zależności od kodowania 160, 140 bądź 70 znaków), obrazki w formatach JPEG, GIF lub PNG, dźwięki, melodyjki w formacie MIDI. Można również (o ile telefon pozwala) przesłać gry Java oraz inne dowolne pliki (np. SIS, ZIP). Dodatkowo jest możliwy podział MMS-a na sceny, wyświetlane po sobie w ustalonej kolejności, co pozwala na tworzenie mikroprezentacji.


  Dostępne są już także serwisy MMS, pozwalające na zobaczenie bramek z meczów piłkarskich, graficznej prognozy pogody i wielu innych informacji w formie znacznie ciekawszej niż tradycyjna wiadomość tekstowa.


3. Chat ( np. Wp.pl Onet.pl)

Czat (z ang. chat – rozmowa, czytaj tʃæt, używana jest również angielska pisownia chat) – rodzaj internetowej pogawędki i jedna z usług internetowych.

Wyraz czat (chat), będący zapożyczeniem, zagnieździł się w slangu informatycznym. Najpowszechniejszym znaczeniem tego słowa jest serwis internetowy służący do komunikacji wielu osób w tzw. pokojach. Zwykle istnieją dwa rodzaje rozmowy – prywatna, której przebieg mogą śledzić tylko dwie osoby, oraz publiczna, dostępna dla wszystkich zalogowanych użytkowników. W części czatów dostępne są również graficzne emotikony, stworzone dla ułatwienia ekspresji emocji. Taka forma czatu jest w większości oparta o aplet Java.

Oprogramowanie i protokoły:

• AOL Instant Messenger (AIM)
• Gadu-Gadu (GG)
• Google Talk
• ICQ (OSCAR)
• Internet Relay Chat (IRC)
• Jabber (XMPP)
• Kadu
• MUD
• Pichat
• Skype
• Teamspeak (TS)
• Tlen
• Windows Live Messenger (MSN)
• Yahoo! Messenger
• AQQ
• ICeQ (PolChat)

4. Fora (groups.google.pl)

Forum dyskusyjne – przeniesiona do struktury stron WWW forma grup dyskusyjnych, która służy do wymiany informacji i poglądów między osobami o podobnych zainteresowaniach przy użyciu przeglądarki internetowej.

Fora dyskusyjne są obecnie bardzo popularną formą grup dyskusyjnych w Internecie. Prowadzą je praktycznie wszystkie portale, większość wortali, znaczna liczba ISP. 

Są one także powszechne na stronach wielu instytucji, czasopism, przedsiębiorstw, uczelni itp. a także spotykane są liczne fora zakładane zupełnie prywatnie.

Rodzaje forów:

Podstawowe rodzaje forów to:

• fora anonimowe – które nie wymagają od użytkownika rejestracji;
• fora pół-anonimowe – w których dopuszcza się użytkowników całkowicie anonimowych, zaś proces rejestracji jest uproszczony i nie zawiera w sobie procedury potwierdzenia tożsamości (tego rodzaju fora są obecnie najczęściej spotykane, nieraz wymagają podania adresu e-mail);
• fora restrykcyjne – wymagające od użytkownika zarejestrowania się, przy czym proces rejestracji jest tak skonstruowany, że wymaga potwierdzenia tożsamości poprzez np. odesłanie zwrotnego maila;
• fora prywatne – tworzone z myślą o z góry określonej grupie użytkowników i niedostępne dla osób postronnych.

Oprócz tego, fora mogą być:

• płaskie – tzn. składające się z jednego forum, na którym wszystkie kolejno pojawiające się wątki są sortowane chronologicznie lub alfabetycznie;
• ustrukturalizowane – czyli składające się z jedno- lub wielowarstwowej struktury forów, stworzonej zazwyczaj przez administratora.

Można je podzielić ze względu na treść:

• forum wielotematyczne – forum, na którym poruszanych jest wiele tematów podzielonych na kategorie;
• forum ogólnotematyczne – forum, na którym poruszane są wszystkie tematy w jednej kategorii.

Korespondencja Elektroniczna.

Lekcja 6

Temat: Korespondencja Elektroniczna.

Poczta elektroniczna lub krótko e-poczta – usługa internetowa, w nomenklaturze prawnej określana zwrotem świadczenie usług drogą elektroniczną, służąca do przesyłania wiadomości tekstowych, tzw. listów elektronicznych – stąd zwyczajowa nazwa tej usługi.

W Polsce określenie e-mail próbowano zastąpić skrótowcem listel od list elektroniczny, starano się także upowszechnić określenie el-poczta – analogia do określenia el-muzyka czyli muzyka elektroniczna. Określenia te jednak nie przyjęły się w codziennym użyciu. Językoznawcy za poprawne uznają jedynie formy e-mail i mejl. Zaleca się używanie tej drugiej formy w piśmie wszędzie, z wyjątkiem najbardziej oficjalnych tekstów. Inne źródła jako poprawne podają formy e-mail i mail.

Od kwietnia 2009 roku, na podstawie dyrektywy Unii Europejskiej, dostawcy usług internetowych muszą rejestrować kontakty swoich klientów w sieci, w tym również mejle, podobnie do billingu.

Rozwój Usługi

E-mail został wymyślony w roku 1965. Autorami pomysłu byli: Louis Pouzin, Glenda Schroeder i Pat Crisman. Wówczas jednak usługa ta służyła jedynie do przesyłania wiadomości pomiędzy użytkownikami tego samego komputera, a adres poczty elektronicznej jeszcze nie istniał. Usługę polegającą na przesyłaniu wiadomości tekstowych pomiędzy komputerami wymyślił w roku 1971 Ray Tomlinson, i on również wybrał znak @ do rozdzielania nazwy użytkownika od nazwy komputera, a później nazwy domeny internetowej.

Na początku do wysyłania e-maili służył protokół komunikacyjny CPYNET. Później wykorzystywano FTP, UUCP i wiele innych protokołów, a w 1982 roku Jon Postel opracował do tego celu protokół SMTP, używany do dzisiaj.

Innym, ważnym protokołem komunikacyjnym, wykorzystywanym przy pobieraniu mejli, jest POP3 oraz jego ulepszona wersja IMAP.

Skrzynka poczty elektronicznej, skrzynka mejlowa ((ang.) electronic mail box, e-mail box) – jest to obszar pamięci masowej przeznaczony do przechowywania plików zawierających wiadomości internetowe przesyłane za pomocą poczty elektronicznej.

Adres poczty elektronicznej, adres e-mailowy – adres poczty elektronicznej, umożliwiający przesyłanie wiadomości poprzez sieć komputerową, w tym Internet.

Internetowy adres poczty elektronicznej składa się z identyfikatora użytkownika, znaku @ oraz pełnej nazwy domenowej serwera poczty elektronicznej, np. adres "jan.kowalski@wsb.poznan.pl" odpowiada kontu użytkownika "jan.kowalski", założonemu na serwerze "wsb.poznan.pl". Adres może składać się maksymalnie z 255 znaków.

Załączniki 

Załącznik (ang. making switch) – łącznik elektryczny przeznaczony do załączania i krótkotrwałego przewodzenia określonych prądów lecz nie przeznaczony do wyłączania prądu.

Przykładem załącznika jest zwiernik.

Rozwiązywanie Problemów.

Lekcja 5

Temat: Sposoby Komunikowania Się.

1. Lista kroków

Algorytm - słowo pochodzi od starego angielskiego określenia "algorism", które oznacza skończony ciąg jasno zdefiniowanych czynności, koniecznych do wykonania pewnego rodzaju zadań. Używane w matematyce i informatyce.

Lista kroków w programie kasjera:

Dane: Kwota pieniędzy do wydania, nominały banknotów i bilonu uporządkowane malejąco
Wyniki: Ilość poszczególnych nominałów banknotów i bilonu
Krok 1: Ustalenie wartości początkowych
Krok 2: Sprawdzamy, ile razy najwyższy nominał mieści się w kwocie do wydania
Krok 3: Obliczamy resztę do wydania: poprzednia kwota - obliczona ilość * nominał
Krok 4: Przechodzimy do niższego nominału
Krok 5: Jeśli reszta do wydania = 0 [stop] w przeciwnym razie powtarzamy kroki 2 - 4

2. Schemat blokowy

Schemat blokowy (ang. block diagram, flowchart) jest narzędziem nakierowanym na prezentację kolejnych czynności w projektowanym algorytmie. Realizowane jako diagram, na którym procedura, system albo program komputerowy są reprezentowane przez opisane figury geometryczne, połączone liniami zgodnie z kolejnością wykonywania czynności wynikających z przyjętego algorytmu rozwiązania zadania.

Cechuje je:

- zasada budowy,

- elastyczność zapisów,

- możliwość zapisu z użyciem składu wybranego języka programowania,

- łatwa kontrola poprawności algorytmu.

Schematy blokowe pozwalają na prostą zamianę instrukcji na instrukcje programu komputerowego.

Schematy Blokowe

3. Arkusz kalkulacyjny

Arkusz kalkulacyjny to program komputerowy przedstawiający dane, głównie liczbowe, w postaci zestawu dużych tabel dwuwymiarowych, pozwalający na automatyczną obróbkę tych danych oraz na prezentację ich w różny sposób.
Najważniejszym narzędziem arkusza kalkulacyjnego są funkcje (matematyczne, statystyczne, daty i czasu, finansowe, bazodanowe, logiczne), za pomocą których wprowadzone do arkusza dane są automatycznie przetwarzane. Możliwe jest także tworzenie różnego rodzaju symulacji.
Za pomocą arkusza kalkulacyjnego można także wizualizować dane, prezentując je w postaci wykresów (kolumnowych, słupkowych, kołowych, liniowych, warstwowych itd.), które pozwalają łatwiej zorientować się we wzajemnych zależnościach i tendencjach.

4. Visual Basic

Visual Basic to język programowania wysokiego poziomu i narzędzie programowania firmy Microsoft. Składnia jest oparta na języku BASIC, ale unowocześniona. Zawiera kilkaset instrukcji, funkcji i słów kluczowych. Nie jest językiem w pełni obiektowym, gdyż nie udostępnia np. możliwości dziedziczenia, czy polimorfizmu. Wykorzystuje technologię ActiveX.

Jest dostępny w trzech wersjach:
-Learning Edition
-Professional Edition
-Enterprise Edition
oraz darmowej Express.

Dostępne są także wersje demonstracyjne środowiska Visual Basic:
-Working Model
-Control Creation Edition

5. Turbo Pascal

Turbo Pascal – jedna z popularniejszych implementacji kompilatorów języka Pascal, zintegrowane środowisko programistyczne, produkt firmy Borland International dla procesorów Z-80 (system CP/M) oraz rodziny Intel 80x86 i nowszych. Obecnie nie jest już rozwijany. Następcą Turbo Pascala jest Borland Delphi.

6. C++

C++ – język programowania ogólnego przeznaczenia.
Umożliwia abstrakcję danych oraz stosowanie kilku paradygmatów programowania: proceduralnego, obiektowego i generycznego. Charakteryzuje się wysoką wydajnością kodu wynikowego, bezpośrednim dostępem do zasobów sprzętowych i funkcji systemowych, łatwością tworzenia i korzystania z bibliotek (napisanych w C++, C lub innych językach), niezależnością od konkretnej platformy sprzętowej lub systemowej (co gwarantuje wysoką przenośność kodów źródłowych) oraz niewielkim środowiskiem uruchomieniowym. Podstawowym obszarem jego zastosowań są aplikacje i systemy operacyjne.
C++ został zaprojektowany przez Bjarne Stroustrupa jako rozszerzenie języka C o obiektowe mechanizmy abstrakcji danych i silną statyczną kontrolę typów. Zachowanie zgodności z językiem C na poziomie kodu źródłowego pozostaje jednym z podstawowych celów projektowych kolejnych standardów języka.

Wyszukiwanie informacji.

Lekcja 4

Temat: Sposoby Komunikowania Się.

Wyszukiwarka Google (IPA: /ˈguːgəl sɜː(r)tʃ/) - wyszukiwarka internetowa, stworzona przez amerykańską spółkę Google Inc. Jej celem jest skatalogowanie wszystkich możliwych informacji i udostępnienie ich za pomocą Internetu.
Wedle danych z lipca 2008 roku, Google indeksuje ponad bilion stron WWW. Większość przeszukiwanych informacji gromadzona jest w uproszczonym formacie na serwerach Google (za pomocą buforowania ich zawartości), dzięki czemu są one dostępne nawet po ich usunięciu z oryginalnego źródła.

Nazwa wyszukiwarki jest grą słów i pochodzi od matematycznego terminu googol, oznaczającego . Nazwa miała też odzwierciedlać zamierzenia przedsiębiorstwa do objęcia indeksacją jak największej liczby stron ze światowych zasobów Internetu.

Wyszukiwarka internetowa. (ang. search engine) to program lub strona internetowa, której zadaniem jest ułatwienie użytkownikom znalezienie informacji w sieci.

Określenie wyszukiwarka stosujemy do:

•     Stron internetowych serwisów wyszukujących – czyli implementacji oprogramowania wyszukującego działającego z interfejsem WWW ogólnodostępnym dla internautów

•     Oprogramowania przeznaczonego do indeksowania i wyszukiwania informacji w sieciach komputerowych: internecie.

Gromadzą w sposób automatyczny informacje o dokumentach tekstowych oraz plikach zgromadzonych w sieci (obszarze wyznaczonym dla wyszukiwarki do indeksowania).